ευπήματος

εὐπήματος, -ον (Α)

(πιθ. εσφ. γρφ. τού ἀπήμαντος)

αυτός που μπορεί να βλαφθεί εύκολα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + πημαίνω «βλάπτω»].